مرمت آثار باستانی
مرمت آثار باستانی، تخصص و دانش نگهداری و حفظ تاریخ یک خطه و جغرافیا است. واژه مرمت خود به معنی تعمیر و اصلاح هر چیزی است که خلل یا آسیبی به آن وارد شده است. آثار باستانی به دلیل قدمت و طول عمر کهنی که دارند، تعمیر و نگهداری بسیار حساس و پیچیده ای دارند که به راحتی ممکن نیست و نیاز به متخصص حاذق و کارکشته دارد.
آسیب به آثار باستانی و نیاز به مرمت، یا به دلیل فرایند طبیعی زوال و گذر زمان و تغییر ماهیت مواد اتفاق می افتد و یا به دلیل نگهداری غیر اصولی و رعایت نکردن قواعد و مقررات اصولی انجام عملیاتی که باعث تخریب یا آسیب زدن کلی و جرئی به آثار باستانی شده است. در این موارد، در زمان نگهداری از آثار باستانی، ایمنی به درستی در نظر گرفته نشده است.
دو روش متداول برای مرمت آثار باستانی به این صورت است که، در روش نخست، آثار باستانی را بر اساس آنچه از آن ها باقی مانده است، اصلاح و بازسازی می کنند. استحکام آن را بیشتر می نمایند و مقاومت آن را بالا می برند. در این روش چیزی به اثر اضافه نمی شود و قواعد و اصولی علمی و پایبند به واقعیت دارد. در روش دوم مرمت آثار باستانی، علاوه بر سالم سازی بخش در حال تخریب، بخش هایی از بنا که به کلی از بین رفته اند و وجود ندارند، ساخته شده و به بنا اضافه می شوند که این روش مرمت آثار باستانی از نوع هنری یا به اصطلاح آرتیستیک می باشد.
مرمت آثار باستانی از جهت عملکرد و شیوه روش های گوناگونی دارند. یکی از روش های مرمت آثار باستانی، مرمت حفاظتی است؛ در این روش حفظ و نگهداری بنا در اولویت قرار دارد. بازسازی استحکامی، روش دیگری از مرمت است که برای افزایش استحکام بنا به کار برده می شود. مرمت تکمیلی یا الحاقی روشی است که در آن، علاوه بر ترمیم و اصلاح، قسمت های حذف شده و از بین رفته، ایجاد می گردد مرمت تاریخی یا باز زنده سازی، مرمت جامع و … روش های دیگری هستند که برای مرمت آثار باستانی وجود دارند.
مرمت آثار باستانی باید کاملا توسط نیروهای متخصص و کارشناس صورت بگیرد تا به کلیت آثار آسیبی نرسد و ماهیت خود را حفظ نماید. چه بسا که یک اثر ارزشمند تاریخ، بر اثر امرمت اشتباه دچار آسیب جدی و جبران ناپذیر گردد. به همین دلیل انتخاب کارشناس با تجربه و زیردست اهمیت فراوان دارد.
